Udostępnij

Pył księżycowy może spowolnić wzrost temperatury na Ziemi

11.09.2023

Naukowcy zaproponowali zastosowanie wystrzelenia na orbitę Ziemi pyłu księżycowego jako osłony przeciwsłonecznej, mającej złagodzić zmiany klimatu. W planie jest także realizacja wystrzelenia pyłu z powierzchni Księżyca, bądź z platformy kosmicznej, która ma być umieszczona na orbicie okołoziemskiej.

Astrofizycy z Uniwersytetu Utah zbadali potencjał wykorzystania pyłu księżycowego jako osłony Ziemi przed nadmiernym wpływem światła słonecznego. Przeanalizowali oni również różne właściwości orbity, cząstek pyłu i jego ilości. Dodatkowo zbadali, które najlepiej pasowałyby do zacieniania naszej planety. Swoje wyniki badawcze zamieścili na łamach czasopisma PLOS Climate.

Czy wystrzelenie pyłu księżycowego na orbitę Ziemi pomoże w złagodzeniu zmian klimatu?

Pył księżycowy. Symulacje komputerowe a punkt L1 Langrange’a

Podczas modelowania różnych scenariuszy wykorzystano dwie symulacje komputerowe. Polegały one na wystrzeleniu pyłu z powierzchni Księżyca bądź z platformy kosmicznej na orbicie okołoziemskiej. Zdaniem naukowców ogromne ilości pyłu mogłyby zmniejszyć ilość światła słonecznego docierającego do Ziemi nawet o 1,8 proc. Jest to zakres, który już mieści się w ramach spowolnienia wzrostu temperatury naszej planety.

W pierwszej symulacji wystrzelony pył zadziałał niczym pocisk wystrzelony z pistoletu elektromagnetycznego, armaty lub rakiety, ponieważ skierowano go na orbitę w punkcie L1 (Langrange’a). Natomiast w drugiej symulacji pył wystrzelono z platformy kosmicznej, znajdującej się ok. 1 mln mil od Ziemi. Tak samo w kierunku punktu L1.

Punkt L1 cechuje się tym, że grawitacje Ziemi i Słońca wzajemnie się znoszą. Wystrzelony pył księżycowy tak łatwo nie rozpraszałby się i przez dłuższy czas utrzymywałby się w jednym miejscu jako osłona przeciwsłoneczna. A samo utworzenie takiego zacienienia wymagałoby aż 10 mld kg pyłu rocznie.

Ben Bromley, profesor astrofizyki, główny autor badania z Uniwersytetu Utah, powiedział dla SciTechDaily: – To jest ziarno pomysłu. Moglibyśmy wziąć również niewielką ilość materii i umieścić ją na specjalnej orbicie między Ziemią a Słońcem. I następnie rozbić ją. Spowodowałoby to zablokowanie dużej ilości światła słonecznego przy niewielkiej masie.

– To niesamowite zastanawiać się, w jaki sposób pył księżycowy może pomóc spowolnić wzrastającą od prawie 300 lat temperaturę na Ziemi. Jego wytworzenie się zajęło przecież 4 miliardy lat. – Powiedział Scott Kenyon, współautor badania z Centrum Astrofizyki Harvarda i Smithsona.

Analogie oraz logistyczne i techniczne trudności

Zespół astrofizyków w powyżej przedstawionej pracy zastosował technikę, podobną do używanej w badaniu formowania się planet wokół odległych gwiazd. Jest to proces chaotyczny, podczas którego pył kosmiczny tworzy specyficzne pierścienie. Absorbuje on światło z macierzystej gwiazdy, a następnie je rozprasza. Podpatrując procesy kosmiczne, naukowcy z Uniwersytetu Utah analogicznie wykorzystali to w swojej propozycji w ramach geoinżynierii słonecznej.

Naukowcy obliczyli wystrzelenie pyłu księżycowego z powierzchni naszego satelity lub z platformy kosmicznej. Jego prędkość w kierunku punktu L1 wyniosłaby od 1,9 do 3 mil na sek. A więc Ziemia byłaby średnio zacieniona do tygodnia w ciągu roku. Badacze oszacowali, że do tego przedsięwzięcia logistycznego i technicznego ekwiwalent energetyczny wyniósłby około 2,5 tys. startów rakiet Saturn V.

Jednakże badacze zwrócili też uwagę, że jedyny niepokój mogłoby wzbudzać wielokrotne zamieszczanie pyłu księżycowego na orbitach L1 w sąsiedztwie Obserwatorium Słonecznego NASA.

Bromley podkreślił dla magazynu Washington Post istotny fakt: – Nie możemy jako ludzkość zrezygnować z naszego głównego celu, jakim jest redukcja emisji gazów cieplarnianych na naszej planecie. Gdyż to musi być pierwsza udana praca, jaką mamy do wykonania.

Z kolei współautor tego badania, Scott Kenyon, powiedział: – Dużymi przeszkodami w obu scenariuszach byłyby logistyka i koszt dostarczenia wymaganego sprzętu na Księżyc oraz sprawienia, by po prostu działał.

Źródła:

  • journals.plos.org/climate/article?id=10.1371/journal.pclm.0000133
  • www.space.com/moon-dust-shield-earth-fight-climate-chang
  • www.washingtonpost.com/climate-environment/2023/02/08/space-dust-moon-climate-change/
  • scitechdaily.com/space-dust-shield-a-bold-solution-to-combat-climate-change/

Zdjęcie tytułowe: Space creator/Shutterstock

Autor

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.