Udostępnij

Podczas spalania węgla powstają groźne nanocząstki

23.05.2018

Lista szkodliwych produktów spalania węgla nie przestaje rosnąć. Niedawno trafił na nią podtlenek tytanu. Wstępne badania sugerują, że nanocząstki tego związku mogą mieć działanie toksyczne dla ludzkiego organizmu.
Według Światowej Organizacji Zdrowia rocznie z powodu narażenia na zanieczyszczenia powietrza umiera 3,3 miliona osób. Bezpośrednią przyczyną zgonów są najczęściej choroby układu oddechowego i sercowo-naczyniowego oraz nowotwory, do których rozwoju przyczynia się smog. Większość substancji wchodzących w skład zanieczyszczeń powietrza została zidentyfikowana, a ich toksyczność potwierdzona. Wciąż jednak pojawiają się doniesienia o kolejnych, które mogą szkodzić naszemu zdrowiu – jak podtlenek tytanu.

Mniejsze niż PM 2.5

Związek ten stanowi nietypową formę tlenku tytanu, substancji będącej pospolitym składnikiem wielu skał, występującej też dość powszechnie jako minerał towarzyszący w złożach węgla. Dotychczas sądzono, że podtlenek tytanu, stanowiący tzw. fazę Magneliego tlenku tytanu, jest związkiem wyjątkowo rzadkim. I tak prawdopodobnie było do niedawna – w geologicznej skali czasowej. A ściślej: do powstania „cywilizacji węglowej”. Substancja ta była wykrywana w niektórych meteorytach, formacjach skalnych w zachodniej Grenlandii czy… skałach księżycowych. Tymczasem badanie naukowców z Virginia Tech College of Science wykazało, że podtlenek tytanu stanowi składnik „węglopochodnych” zanieczyszczeń powietrza. Ustalenia zostały opublikowane w serwisie Nature.
Związek ten powstaje z zawartych w kopalinie tlenków tytanu pod wpływem procesów spalania w temperaturze powyżej 900 °C. Jego rozmiary kwalifikują go do kategorii nanocząstek. Przebadane przez naukowców cząsteczki, pochodzące z popiołu węglowego pobranego ze środowiska rzecznego, osiągały maksymalną wielkość rzędu kilkuset miliardowych części metra. Innymi słowy, podtlenek tytanu może mieć rozmiary nawet o trzy rzędy wielkości mniejsze niż cząsteczki PM 2.5 uznawane za znacznie groźniejsze dla ludzkiego organizmu od cząsteczek PM 10 ze względu na ich zdolność przedostawania się do krwiobiegu i narządów wewnętrznych oraz wywoływania w nich stanów zapalnych.

Jak toksyczne są nanocząstki?

W kwestii wpływu podtlenku tytanu na zdrowie badacze wypowiadają się ostrożnie. Jest jasne, że nanocząstki mogą przedostawać się z płuc do układu krążenia, natomiast ich potencjał toksyczny nie został jeszcze dokładnie przeanalizowany. Wstępne testy sugerują, że substancja może uszkadzać tkankę płucną, jednak niezbędne są dalsze badania w tej dziedzinie. Te niestety mogą potrwać kilka lat, co stanowi niepokojąco długi okres w kontekście możliwej biotoksyczności tego związku.
O tym, że podtlenek tytanu może być groźny dla naszego zdrowia, świadczą dane dotyczące szkodliwości tlenku tytanu – powszechnie wykorzystywanego w produktach handlowych: od farb, przez kremy przeciwsłoneczne, po artykuły spożywcze. Ma on zdolność do wywoływania silnego stresu oksydacyjnego, który powoduje uszkodzenia białek i DNA. Badania na ten temat były prowadzone głównie w odniesieniu do organizmów żyjących w środowisku wodnym. Według jednego z nich, ekspozycja na nanocząstki tlenku tytanu powoduje zaburzenia pracy układu nerwowego u ryb z rodziny karpiowatych.
Tlenek tytanu może mieć również działanie rakotwórcze – tak wynika z badań na szczurach przeprowadzonych przez naukowców z Francji i Luksemburga. U 40 proc. gryzoni, które przez sto dni spożywały wodę zawierającą ten związek, stwierdzono zmiany rakowe w jelitach. Substancja osłabiała również działanie układu odpornościowego zwierząt i spowalniała zdolności regeneracyjne organizmu. Dwutlenek tytanu to jedna z pięciu nanosubstancji najczęściej dodawanych do produktów konsumenckich. Na opakowaniach oznaczana jest kodem E171. Niestety, mimo badań wskazujących na jej szkodliwość na terenie Unii Europejskiej uznawana jest za bezpieczną.
Chemiczne powinowactwo obu związków nie pozwala na jednoznaczne uznanie szkodliwości podtlenku tytanu, jednak ją uprawdopodabnia. Szczególnie wobec wstępnych danych wskazujących na toksyczność nanocząstek tej substancji dla płuc.

Zagłębia węglowe zatruwają świat

Przywołane wcześniej badanie nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o skalę emisji podtlenku tytanu. Naukowcy szacują, że zawartość tlenków tytanu w rudzie węgla wynosi ok. 2 proc. Nieznany jednak pozostaje wskaźnik konwersji tych związków na potencjalnie szkodliwe nanocząstki. Biorąc pod uwagę fakt, że przemysłowe spalanie węgla to proces trwający od kilku wieków, podtlenek tytanu może być znacznie bardziej rozpowszechniony w ekosystemie niż dotychczas uważano – przede wszystkim w atmosferze i środowisku wodnym.
Kraje o relatywnie wysokich standardach dotyczących ochrony środowiska, jak Stany Zjednoczone, gdzie udział węgla w produkcji energii elektrycznej wynosi 30 proc., posiadają technologie pozwalające na wyłapywanie większości nanocząstek pochodzących z procesów spalania. Gorzej jest w przypadku państw afrykańskich i azjatyckich, w tym Chin, gdzie ok. 60 proc. energii elektrycznej wytwarzanych jest przez spalanie węgla, i Indii, gdzie wskaźnik ten jest jeszcze gorszy i wynosi 75 proc. Niestety, struktura źródeł energii w wymienionych państwach to nie tylko problem lokalny, ale wyzwanie dla całego świata. Zanieczyszczenia, w szczególności te nanocząsteczkowe, z łatwością rozprzestrzeniają się w atmosferze na bardzo duże odległości i przenikają do środowiska wodnego.
Fot. Fotolia.

Autor

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.