Udostępnij

Bezpieczeństwo pieszych. Jak to się robi w Europie?

14.02.2019

Polska nie jest rajem dla osób poruszających się głównie na własnych nogach. Mimo restrykcyjnego prawa nie mogą czuć się one bezpieczne. Przepisy zabraniają przekraczania jezdni na czerwonym świetle, a wykroczenie to jest surowo karane przez patrole policji. Mimo to statystyki pokazują, że to w Polsce mamy największe szanse na śmierć pod kołami samochodu. Prawo w wielu krajach Europy jest wobec pieszych o wiele mniej surowe. Jak wpływa to na ich sytuację?

Postanowiliśmy to sprawdzić, podając dane z Europejskiego Obserwatorium Ruchu Drogowego (ERSO). Sama liczba zgonów pieszych na drogach jest w tym przypadku niewystarczająca – przez różnice w populacji każdego kraju. Dlatego  przytaczamy statystyki dotyczące liczby takich przypadków na milion mieszkańców w ciągu roku. Przejrzeliśmy dane podawane przez ERSO dotyczące bieżącej dekady. Współczynnik ten dla Polski według najnowszych danych wynosi około 24 i jest jednym z najwyższych w Europie. Jak jest w innych krajach, nierzadko dających pieszym o wiele więcej swobody?

 

Wypadki Piesi Polska Europa Statystyka


Szwecja – od trzech do sześciu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców

Tu możemy przejść przez ulicę dosłownie wszędzie, oczywiście poza autostradami. Nie musimy też zważać na sygnalizację, która jest jedynie sugestią dotyczącą bezpieczeństwa. Jeśli widzimy światło czerwone – możemy przechodzić, warto jednak zachować ostrożność. W takiej sytuacji musimy też upewnić się, że nie stwarzamy niebezpieczeństwa na drodze. Statystyki od ponad dekady stoją w miejscu – na drogach Szwecji ginie co roku od 40 do 55 pieszych. To daje skandynawskiemu krajowi trzecie miejsce pod względem najniższej liczby śmiertelnych wypadków wśród pieszych na milion mieszkańców wśród państw UE. Współczynnik ten wynosi w ostatnich latach od trzech do sześciu.


Norwegia – od dwóch do pięciu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców

To kolejny kraj z przepisami pozwalającymi pieszym na wyjątkowo wiele. Norwegowie idą jednak o krok dalej od Szwedów – nie mają problemu z przechodzeniem przez ulicę na czerwonym świetle niezależnie od okoliczności. Pieszy ma więc pierwszeństwo w tej sytuacji nawet, jeśli przez ulicę przejeżdża sznur samochodów. Nie przekłada się to jednak na liczbę śmiertelnych ofiar wypadków drogowych wśród pieszych. W ostatnich latach to od 12 do 31 osób na rok. Przepisy dają więc w Norwegii większą swobodę, ale i mogą przekładać się na większe bezpieczeństwo pieszych.


Holandia – od trzech do pięciu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców


W miastach Niderlandów, według użytkowników tamtejszych dróg, przejścia dla pieszych występują o wiele rzadziej niż w innych krajach. Przez drogę można przechodzić za to  wszędzie tam, gdzie pozwala na to zdrowy rozsądek. W 1995 roku zniesiono też obowiązek przekraczania ulicy w najkrótszej możliwej linii. Pieszy jest chroniony w momencie zbliżania się do jezdni – niezależnie od tego, czy znajduje się w pobliżu wyznaczonego przejścia. Ilu pieszych ginie w tym kraju na ulicach? Co roku od trzech do pięciu na milion mieszkańców. W Polsce – nawet sześć razy więcej.


Niemcy – od siedmiu do dziewięciu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców


U naszych zachodnich sąsiadów chroniony jest pieszy szybko zbliżający się do drogi lub stojący w pobliżu krawężnika i patrzący w stronę jezdni. To oznacza, że chce przejść. Co więcej, piesi nie muszą szukać zebry, by wejść na ulicę. Prawo wymaga od nich jednak zachowania zasad zdrowego rozsądku i uwzględnienia ruchu samochodów. Te zwyczajowo zwalniają zbliżając się do przejść. Niemcy są o wiele ludniejszym krajem niż Holandia, Szwecja czy Norwegia. Jeździ tam też więcej samochodów. Czy w połączeniu z liberalnymi wobec pieszych przepisami owocuje to dramatem na drogach? Statystyka wskazuje, że jest nieco mniej bezpiecznie niż w Niderlandach i Skandynawii, ale liczby nawet nie zbliżają do polskiego poziomu. Na milion mieszkańców w Niemczech przypada od siedmiu do dziewięciu wypadków kończących się śmiercią pieszego w ciągu roku.

Belgia – od siedmiu do ośmiu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców


W Brukseli wyznacza się przejścia dla pieszych. Bardzo wiele przejść dla pieszych” – czytamy w nagłówku wpisu blogowego Adama Bowena, brytyjskiego aktywisty zajmującego się miastami. Jest on zachwycony bezpieczeństwem na drogach Belgii. Liczba “zebr” robi wrażenie, a by się o tym przekonać, można wybrać się na wirtualny spacer po drogach tego kraju w Google Maps. Kierowcy muszą zwalniać zbliżając się do każdej z nich. Piesi mają na nich bezwzględne pierwszeństwo. Muszą jednak zwracać uwagę na natężenie ruchu i szybkość przejeżdżających samochodów. Jak przekłada się to na bezpieczeństwo? Współczynnik liczby śmiertelnych wypadków pieszych na milion mieszkańców wynosi co roku od siedmiu do ośmiu.


Wielka Brytania – od sześciu do siedmiu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców


W Wielkiej Brytanii spotkamy znane z polskich dróg pasy oznaczające przejście dla pieszych. Miejsce przeznaczone do przechodzenia przez jezdnię często oznaczone jest jednak jedynie dwoma równoległymi wobec siebie liniami biegnącymi od krawężnika do krawężnika. Napisy na chodnikach pouczają, by przed wkroczeniem na jezdnię dokładnie się rozejrzeć. Kierowcy są natomiast ostrzegani przed zbliżającym się przejściem poziomym oznakowaniem w formie charakterystycznych zygzaków. Zabronione jest zagradzanie przejścia, gdy kierowca stoi w korku. Samochód musi zatrzymać się i ustąpić pieszemu, gdy stoi przy drodze lub zbliża się do niej. A co z sygnalizacją? Wszyscy, którzy spędzili trochę czasu w Wielkiej Brytanii potwierdzą, że ma znaczenie raczej symboliczne, a policja nie reaguje na przechodzenie na czerwonym. Na milion mieszkańców Zjednoczonego Królestwa co roku przypada od sześciu do siedmiu wypadków, w których giną piesi.

Czechy – od dwunastu do siedemnastu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców


Na razie przyjrzeliśmy się krajom Europy Zachodniej, co można natomiast powiedzieć o bezpieczeństwie na ulicach znacznie bliższego nam kulturowo kraju? Na pewno nie jest tak dobrze, jak w Holandii czy Norwegii. Czesi wyraźnie wyprzedzają jednak Polskę. Ich wynik to od dwunastu do siedemnastu zgonów pieszych w wyniku wypadków na drogach na milion mieszkańców. Kierowcy muszą tam zmniejszyć prędkość i w końcu zatrzymać się, gdy widzą osobę zamierzającą przejść przez jezdnię – nawet, jeśli dopiero zmierza w kierunku przejścia dla pieszych.


Szwajcaria – od siedmiu do dziesięciu śmiertelnych wypadków na milion mieszkańców


To jeden z krajów, które przez Rzecznika Praw Obywatelskich pokazywane są jako wzór do naśladowania. Nic dziwnego, śmiertelne potrącenia są tam rzadkie, choć do liderów bezpieczeństwa nieco brakuje. Na milion mieszkańców przypada co roku od siedmiu do dziesięciu takich przypadków. Swój wpływ na to mają pewnie również surowe w porównaniu z polskim prawo o ruchu drogowym. Za przekroczenie prędkości o 25 kilometrów na godzinę w terenie zabudowanym można tam stracić prawo jazdy na co najmniej trzy miesiące. Kierowcy, podobnie jak w wielu innych krajach, mają obowiązek zatrzymać się przed przejściem w sytuacji, gdy widzą stojącego na chodniku przy nim pieszego.

 

Fot. Oxford Circus, Willy Barton / Shutterstock.com

Autor

Marcel Wandas

Dziennikarz, autor między innymi Onetu, Holistic News i Weekend.Gazeta.pl. W przeszłości reporter radiowy związany między innymi z Radiem Kraków, Radiem Eska i Radiem Plus. Fan muzyki, bywalec festiwali, wielbiciel krakowskiej Nowej Huty, hejter krakowskiego smogu.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.