Udostępnij

„Niechlubny wyjątek w UE”. Ołów z myśliwskich śrutów zatruwa środowisko i zabija ptaki

15.07.2020

Trwa zbiórka podpisów pod internetową petycją do ministrów środowiska i rolnictwa. Sygnatariusze apelują o poparcie dla proponowanych przez Komisję Europejską ograniczeń w stosowaniu śrutu ołowianego przez myśliwych. „Obecnie Polska jest jednym z nielicznych i niechlubnych wyjątków wśród krajów Unii Europejskiej, zapóźnionym w tej materii o dziesięciolecia” – podkreślają autorzy petycji. Apel wsparły m.in. koalicja „Niech Żyją!” i naukowcy z ruchu „Nauka dla Przyrody„.

„Apelujemy o poparcie proponowanych przez Komisję Europejską ograniczeń w używaniu śrutu ołowianego na terenach podmokłych w całej Unii Europejskiej, na mocy rozporządzenia REACH Parlamentu Europejskiego i Rady Europy nr 1907/200612. Celem tych regulacji jest ochrona bioróżnorodności i zdrowia ludzkiego przez zharmonizowanie przepisów krajowych, które są już stosowane w różnych formach w 23 państwach członkowskich UE, oraz wprowadzenie koniecznych ograniczeń w pozostałych państwach Unii, w tym w Polsce” – piszą autorzy petycji skierowanej do ministrów środowiska i rolnictwa.

Tylko część ołowiu trafia w cel. Reszta zatruwa środowisko

„Ołów jest jedną z najbardziej toksycznych substancji na Ziemi. Szkodliwość śrutu ołowianego dla środowiska, w tym dla ptaków, została dobrze rozpoznana i szeroko opisana w badaniach i publikacjach naukowych. W Europie każdego roku myśliwi wystrzeliwują do środowiska ponad 20 000 ton ołowiu. Znaczna część tego toksycznego metalu ciężkiego koncentruje się we wrażliwych siedliskach ptaków wodno-błotnych, w miejscach ich rozmnażania i żerowania. Każdego roku zatruciu ołowiem ulegają 4 miliony ptaków, a milion z nich umiera” – napisano w petycji.

Tylko bardzo niewielka część wystrzeliwanego w amunicji myśliwskiej śrutu ołowianego trafia w cel. Reszta śrucin rozpraszana jest w środowisku i zostaje zdeponowana w osadach dennych zbiorników wodnych, gdzie przypadkowo połykana jest przez ptaki, które mylą ją z pokarmem albo z małymi kamieniami, pożywanymi w celu ułatwienia rozdrabniania pokarmu w żołądkach mięśniowych (gastrolity)” – podkreślają autorzy dokumentu.

W petycji podkreślono, że zatrucia ołowiem wśród ptaków są plagą także w Polsce. Na dowód przytoczono badania, które wykazały niebezpiecznie wysoki poziom ołowiu w mózgowiu m.in. u 30 proc. gęsi, 36 proc. krzyżówek oraz 14,6 proc. łabędzi czarnodziobych. Zatrucia ołowiem uznaje się za jedną z głównych przyczyn śmierci u ptaków szponiastych, w tym bielików, ptaków herbowych polski.

Orły, będące symbolem Stanów Zjednoczonych, również są ofiarami zatrucia ołowiem. Pod koniec maja w amerykańskich mediach głośno było o przypadku wyleczenia bielika amerykańskiego, który zatruł się najprawdopodobniej za sprawą myśliwskiego śrutu. Jak podaje CNN, pomogła wówczas terapia chelatacyjna, jednak corocznie wiele ptaków nie przeżywa zatrucia.

https://www.facebook.com/WJACTV/videos/253279869119128/

„Niechlubny wyjątek w UE”

Autorzy petycji uważają, że nasz kraj jest „zapóźniony”, jeśli chodzi o regulacje w stosowaniu ołowiu. „Obecnie Polska jest jednym z nielicznych i niechlubnych wyjątków wśród krajów Unii Europejskiej, zapóźnionym w tej materii o dziesięciolecia, gdzie nie wprowadzono żadnych ograniczeń w stosowaniu amunicji ołowianej. Polskie niedostosowanie do światowych standardów w tym względzie ukazał już Raport Programu Środowiskowego ONZ (UN Environment Programme: UNEP) oraz Umowy w sprawie Ochrony AfrykańskoEurazjatyckich migrujących ptaków wodnych (Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds: AEWA), publikowany jeszcze w 2008 roku” – podkreślono w dokumencie.

_

Z pełną treścią petycji można zapoznać się tutaj. Pod apelem do ministrów środowiska i rolnictwa wciąż można się podpisać.

Zdjęcie: Shutterstock/Mountains Hunter

Autor

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partner portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.