Udostępnij

Smog opanował Pakistan. Stężenia pyłów są nawet 30 razy wyższe od normy

20.11.2017

Odwoływane są loty krajowe i międzynarodowe, zamykane są szkoły, a do szpitali codziennie zgłaszają się tłumy mieszkańców z problemami z oddychaniem. O smogowej jesieni w Pakistanie mówi się już nawet – piąta pora roku.

Sytuacja w całym Pakistanie jest tragiczna. Szacuje się, że jest to trzeci kraj, zaraz po Chinach i Indiach, z największym odsetkiem śmierci spowodowanych oddziaływaniem zanieczyszczeń. Według informacji Światowej Organizacji Zdrowia, tylko w 2012 (z tego roku pochodzą ostatnie dane) zmarło przedwcześnie 60 tysięcy osób.
Najgorszym powietrzem od kilkunastu dni oddychają mieszkańcy drugiego co do wielkości miasta w Pakistanie – czyli w Lahore. Naukowcy alarmują, że poziomy smogu zbliżają się do wyników z Delhi, które uchodzi za najbardziej skażone miejsce na świecie. W najgorszym momencie stężenie pyłów PM 2,5 w Lahore przekraczało 1077 mikrogramów na metr sześcienny. To 30 razy więcej niż przewiduje limit ustanowiony przez pakistańskie władze.
Powodem tak dużego smogu są spaliny samochodowe i zanieczyszczenia pochodzące z zakładów przemysłowych. Jednak największe piki PM 2,5 pojawiają się, kiedy rolnicy zaczynają wypalać swoje pola, To najtańszy sposób na oczyszczenie ścierniska już po zebraniu zbóż. Ogień zabija chwasty, a także ślimaki i inne szkodniki. Ale przede wszystkim, powoduje emisję ogromnych ilości zanieczyszczeń do powietrza.
Stężenia pyłów można sprawdzać na Twitterze, na kontach Lahore Smog i Pakistan Air Quality. Widać tam, że są momenty w ciągu dnia, kiedy pyłów jest mniej – około 70 mikrogramów na metr sześcienny (choć to nadal szkodliwa ilość). Kiedy rolnicy zaczynają wypalać, wskaźniki podskakują do 300 mikrogramów i wyżej.
Pomiary zanieczyszczeń zamieszczane na tych profilach twitterowych to praktycznie jedyne dostępne dane o stężeniach pyłów w Pakistanie.
Jak pisze “New York Times”, w kraju brakowało do niedawna czujników mogących zmierzyć poziom zanieczyszczenia. By poprawić sytuację, lokalne władze stanu Pendżab zakupiły w zeszłym roku sześć urządzeń monitorujących stan powietrza. Aż do listopada jednak nie zamontowały ani jednego z nich. Teraz ociągają się z opublikowaniem oficjalnych  danych o stężeniach. Dlatego niektórzy mieszkańcy kraju zdecydowali się wziąć sprawy we własne ręce – w tym tajemniczy Pan Omar, który założył zarówno Lahore Smog, jak i Pakistan Air Quality. Sam zainstalował czujniki w czterech miastach: Islamabadzie, Lahore, Peshawar i Karachi, gdzie mieszka. Połączył je z kontami na Twitterze, dzięki czemu aktualizacje pojawiają się mniej więcej co godzinę. Jak powiedział dziennikarzom „New York Times”, do takiego kroku zainspirował go pobyt w Pekinie. Tam ambasada USA jako pierwsza zaczęła publikować stężenia smogu w mediach społecznościowych, co wpłynęło znacząco na działania chińskich władz.
Zdjęcia z zadymionego i szarego Lahore przypominają obrazki z Wielkiego Smogu Londyńskiego. Policja donosi, że przez słabą widoczność w zeszły wtorek na ulicach pakistańskiego miasta zginęło kilkanaście osób. Dziennie do szpitali zgłasza się około 500 nowych pacjentów – najczęściej z dusznościami i problemami z oczami.
Co na to władze?
Jak podaje „New York Times”, pakistański rząd wylicza, że aresztowano już ponad 100 osób za wypalanie pól, a kilkaset zakładów było zmuszonych do zatrzymania prac, bo nie posiadało odpowiedniego sprzętu do kontrolowania ilości emisji szkodliwych substancji. Ponadto, policja wystawiła mandaty w sumie na 50 tys. dolarów za jeżdżenie zanieczyszczającym środowisko samochodem.
Miejscowi aktywiści podkreślają jednak, że to wciąż za mało. Ich zdaniem sytuację mogłyby polepszyć stosowanie odnawialnych źródeł energii, polepszenie jakości paliw, sadzenie drzew i ograniczenie ruchu samochodowego. A przede wszystkim zaznaczają, że rząd powinien przestać obwiniać sąsiednie Indie za smog w Pakistanie.

Autor

Katarzyna Kojzar

Pisze o klimacie, środowisku, a czasami – dla odmiany – o kulturze. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego i Polskiej Szkoły Reportażu. Jej teksty ukazują się też m.in. w OKO.press i Wirtualnej Polsce.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.