Udostępnij

Deszcze z mikroplastiku. „To już stały element naszego środowiska”

13.08.2019

Geolog Greg Wetherbee w Górach Skalistych szukał śladów zanieczyszczenia azotanami. Zamiast tego znalazł mikroplastik, który z nieba spadał razem z deszczem. W wodzie zebranej w Kolorado znajdowały się kolorowe włókna, kulki i skorupki z plastiku. Niewiele wcześniej podobnego odkrycia dokonali badacze pracujący we francuskich Pirenejach. O tym, że mikroplastik da się znaleźć w powietrzu, którym oddychają mieszkańcy miast wiadomo od kilku lat.

Wetherbee, który pracuje dla U.S. Geological Survey, wykorzystał próbki deszczówki z ośmiu stacji monitoringu ustawionych w Kolorado. Zrobił to z myślą o szukaniu źródeł znajdujących się w środowisku azotanów. Jednak kiedy umieścił deszczówkę pod mikroskopem, co innego przyciągnęło jego uwagę. Zauważył w niej plastik. Woda mieniła się od jego kolorowych drobinek. Znalazł je w 90 proc. próbek mikroskopowych.

Znajdowały się nawet w deszczówce zebranej przez stację umieszczoną w Parku Narodowym Gór Skalistych na wysokości 3130 metrów. Było ich mniej niż w deszczu „miejskim”, ale były. – Myślę, że najważniejszym ustaleniem, którym możemy się podzielić z amerykańską publiką jest to, że plastiku jest więcej niż widzimy własnymi oczami. Jest w deszczu. Jest w śniegu. Jest teraz częścią naszego środowiska. – mówił Wetherbee w rozmowie z „The Guardian”. Wyniki jego badania są dostępne online.

Nie ma pewności, co do źródeł plastiku, który znalazł – włóknisty kształt większości sugeruje, że może pochodzić z ubrań. Oprócz tego wskazuje się na to, że mikroplastik stał się częścią obiegu wody w środowisku i wraz z nią trafia do atmosfery, by na ziemię spaść razem z deszczem. Ale jedno nie wyklucza drugiego, a także innych źródeł pochodzenia zanieczyszczenia.

Do tego Stany Zjednoczone nie są jedynym miejscem, gdzie znaleziono plastik w atmosferze.

Pireneje i Paryż

Wcześniej w tym roku donoszono, że we francuskich Pirenejach zaobserwowano mikroplastik spadający z nieba. Naliczono, że w ciągu doby 365 drobinek spada na każdy metr kwadratowy powierzchni. Co ciekawe obserwacji dokonano w miejscu, które jest oddalone od większych miejscowości. Określono, że w promieniu 100 kilometrów nie było prawdopodobnych źródeł zanieczyszczenia. Deonie Allen, badaczka ze szkoły rolniczej w Tuluzie, która dokonała odkrycia, komentowała, że „mikroplastik jest teraz nowy zanieczyszczeniem atmosfery.”

W badaniach Allen nowe było przede wszystkim to, że mikroplastik znaleziono na wysokości 1400 metrów i z daleka od większych miast. O tym bowiem, że atmosferze tych ostatnich da się znaleźć pokaźną liczbę plastikowych drobinek, wiadomo od kilku lat. Badania prowadzone w 2014 roku w Paryżu wykazały, że te można tam odnaleźć w ściekach, wodzie, ale też właśnie atmosferze.

Nieznane skutki zdrowotne

To że mikroplastik stał się częścią ziemskiej atmosfery jest odkryciem stosunkowo nowym. Być może dlatego, że jest to też nowa rzecz, bo dopiero od kilku dekad produkujemy gigantyczne ilości plastikowych śmieci. Niejasne są więc wciąż skutki zdrowotne jego obecności w deszczu oraz powietrzu, którym oddychamy.

Wiadomo tyle, że małe drobinki – podobnie do smogowego pyłu – mogą przenikać do ludzkiego organizmu między innymi przez nos i usta, by trafić do płuc. A także, że są one całkiem niezłym nośnikiem różnych szkodliwych substancji takich jak na przykład niektóre metale ciężkie lub lotne związki organiczne, o których sporo wie Skawina.

O ile więc wciąż nie wiadomo dokładnie jak i czy w ogóle oddychanie mikroplastikiem szkodzi, to informacja o tym, że ten stał się zwyczajnym elementem naszego środowiska i powietrza, którym oddychamy, raczej nie powinna nastrajać pozytywnie.

Tym bardziej, że ma być go coraz więcej.

Autor

Tomasz Borejza

Dziennikarz naukowy. Członek European Federation For Science Journalism. Publikował w Tygodniku Przegląd, Przekroju, Onet.pl, Coolturze, a także w magazynach branżowych. Autor książki „Odwołać katastrofę”.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.