Udostępnij

Amazon i Ikea obiecują dostawy na zeroemisyjnych statkach. Czy to naprawdę możliwe?

01.11.2021

Dziewięć wielkich firm, w tym Amazon, Ikea i Unilever, podpisało zobowiązanie, że do 2040 roku zapewnią dostawy tylko na tych statkach, które wykorzystują zeroemisyjne paliwa. Ta deklaracja ma skłonić silnie zanieczyszczający przemysł żeglugowy do szybszej dekarbonizacji.

Żegluga towarowa każdego roku wytwarza miliard ton zanieczyszczeń klimatycznych. Krytycy twierdzą jednak, że firmy żeglugowe nie robią wystarczająco dużo, aby osiągnąć cele porozumienia paryskiego w sprawie emisji. Aspen Institute – organizacja pozarządowa koordynująca kampanię na ten temat – oczekuje, że coraz więcej producentów polegających na żegludze morskiej, postawi sobie ambitniejsze cele. 

– Żegluga morska, podobnie jak wszystkie sektory światowej gospodarki, musi zostać szybko zdekarbonizowana. To konieczne, jeśli mamy rozwiązać kryzys klimatyczny. Międzynarodowe firmy są kluczowymi aktorami w procesie przechodzenia na czystą energię – mówi Dan Porterfield, dyrektor Aspen Institute. Wzywa jednocześnie właścicieli statków towarowych, firmy i rządy do połączenia z nimi sił.

Ile emisji produkuje przemysł żeglugowy?

Do tej pory, bezemisyjne dostawy do 2040 r. zadeklarowały takie firmy jak: Amazon, Brooks Running, Frog Bikes, Ikea, Inditex (owner of Zara), Michelin, Patagonia, Tchibo, Unilever. 

Jak podaje BBC, około 90 proc. światowego handlu odbywa się drogą morską. Żegluga ta odpowiada za 3 proc. wszystkich światowych emisji. Według ekspertów, odsetek ten może jednak wzrosnąć do 10 proc. w 2050 r. Stanie się tak, jeśli branża będzie nadal polegać na wysokoemisyjnych paliwach. Przemysł żeglugowy wytwarza również 10 – 15 proc. światowej produkcji tlenku siarki i podtlenku azotu. A to one przyczyniają się do powstawania i rozwoju chorób układu oddechowego.

Czytaj również: Blisko połowa plastiku w oceanach ma związek z jedzeniem i napojami

Ogromnie kosztowna transformacja

Dekarbonizacja przemysłu żeglugowego nie będzie jednak tania. Niektóre szacunki sugerują, że potrzeba znacznie ponad dwóch biliona dolarów inwestycji, aby doprowadzić żeglugę do zerowej emisji dwutlenku węgla. Większość tych pieniędzy będzie musiała zostać wydana na czystsze paliwa – ich produkcję, magazynowanie i dystrybucję. Potrzebne będą również nowe projekty statków.

Niektóre firmy już podjęły działania w tym kierunku.  Potentat żeglugowy Maersk zamówił osiem nowych statków, które mogą być napędzane metanolem, neutralnym pod względem emisji dwutlenku węgla, zamiast paliwa na bazie ropy naftowej. Z tym że biorąc pod uwagę ich koszt (po 175 milionów) oraz kilkuletnie oczekiwanie na dostawę, branża będzie musiała się szybko rozwinąć, żeby osiągać wyznaczony cel. Zdaniem ekspertów poprzeczka jest więc wysoko, ale daje nadzieję na rozpoczęcie inwestycji. 

Zgodnie z celami Porozumienia Paryskiego przemysł żeglugowy musi stosować paliwa bezemisyjne na dużą skalę do 2030 r. Natomiast do 2050 r. ma nastąpić całkowita dekarbonizacja. Jednak Międzynarodowa Organizacja Morska, globalny regulator żeglugi, pracuje nad strategią, która wymagałaby od sektora ograniczenia emisji o połowę do 2050 r. w porównaniu z poziomami z 2008 r.

2040 rok – zbyt odległy termin?

Aspen Institute przyznaje, że uczynienie tego sektora bardziej ekologicznym nie będzie łatwe. Na przeszkodzie stoją długa żywotność morskich statków towarowych i potrzeba zwiększenia produkcji energii odnawialnej. Jednocześnie organizacja podkreśla, że przemysł nie zainwestował do tej pory wystarczająco dużych środków, żeby to zmienić. 

– Nowe zobowiązanie jest ważnym drogowskazem dla przyszłości żeglugi morskiej, ale rok 2040 jest zbyt odległym terminem dla sektora handlu detalicznego, aby zajął się ogromnym wpływem jego statków towarowych na zdrowie i klimat – oceniła Kendra Ulrich, dyrektor ds. kampanii żeglugowych w organizacji Stand.earth, dodając:

– Czystsze rozwiązania zapewniające dostawy już istnieją, a główne marki detaliczne, takie jak Amazon i Ikea, muszą je wspierać teraz – dodaje.

Czytaj również: „Po co mi nowy telewizor, skoro stary działa” to najbardziej rewolucyjne pytanie współczesnego świata

__

Zdjęcie: Sheila Fitzgerald / Shutterstock

Źródło: BBC

Autor

Karolina Gawlik

Dziennikarka i pieśniarka, opiekunka projektu Mantra Ziemia łączącego świadomą sztukę i głęboką ekologię. Publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach najchętniej opowiada o prawdzie ludzkiego serca oraz naturze jako podmiocie. Autorka dokumentu „Świat do naprawy”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.