Udostępnij

Rewolucyjna technologia może pomóc w redukcji metanu

13.03.2022

Redukcja metanu, drugiego najważniejszego gazu cieplarnianego spędza sen z powiek osobom, które chcą przeciwdziałać globalnemu ociepleniu. Walka z nim jest trudna, ponieważ próby rozłożenia go, potencjalnie stwarzają ryzyko wybuchu. Naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Iowa w USA wynaleźli, a następnie przetestowali rewolucyjną technologię katalizatora, która może pomóc w walce o redukcję stężenia metanu w atmosferze.

Sposób pozwalający na wykorzystanie tego gazu i zmniejszenie jego zawartość w powietrzu wydaje się być bezpieczny. Metoda katalizatora opracowana przez Yue Wu i zespół innych badaczy oceniana jest jako wydajna, wartościowa i obiecująca. Fundacja Badawcza Uniwersytetu Stanowego Iowa stara się o patent na tę technologię.

Błędne koło globalnego ocieplenia

Metan (CH4), zaraz po dwutlenku węgla (CO2) jest gazem cieplarnianym o największej mocy sprawczej. Oczywiście, w negatywnym tego słowa znaczeniu. Jak już pisaliśmy, jego cząsteczka jest w stanie utrzymać się w atmosferze przez około 10 lat. CH4 jest z niej usuwany w wyniku reakcji chemicznych (głównie utlenianie do CO2, czyli najważniejszego gazu cieplarnianiego). Im więcej metanu, tym cieplej. I na odwrót – im cieplej, tym więcej metanu. Tworzy się więc błędne koło wzrostu globalnego ocieplenia.

Źródła metanu

Metan może pochodzić ze źródeł naturalnych lub antropogenicznych. Te drugie, związane z działalnością człowieka to przede wszystkim hodowla bydła i innych przeżuwaczy, uprawa ryżu, wysypiska odpadów oraz wydobycie paliw kopalnych. Szczególnie dużo CH4 uwalnia się podczas wydobywania gazu ziemnego i ropy naftowej. Spalanie biomasy, np. pożary lasów jest klasyfikowane jako częściowo naturalne, a częściowo antropogeniczne. Naturalnie metan uwalniany jest z mokradeł – bagien i torfowisk, jezior oraz gleby.

Osobom zainteresowanym szczegółowymi informacjami polecamy artykuł, który stanowi swego rodzaju kompendium wiedzy o metanie.

Naukowcy znaleźli wydajną i bezpieczną technologię redukcji metanu

Wiązania między atomem węgla, a atomami wodoru są silne, a co za tym idzie – bardzo trudne do przerwania. Wymaga to wysokich temperatur i stwarza ryzyko wybuchu. Ponadto, dotychczasowe metody jego unieszkodliwienia, generują powstawanie dwutlenku węgla. Zazwyczaj wiąże się to z mieszaniem łatwopalnego gazu z tlenem w celu wytworzenia gazu syntezowego. To kosztowne, wymagające odpowiednich warunków termicznych i potencjalnie wybuchowe. Inne reakcje konwersji nie są bardzo wydajne i również wytwarzają najobficiej występujący gaz cieplarniany, CO2.

Jak doszło do wynalezienia innowacyjnej metody? Co sprawia, że najnowsza technologia katalizatora może być przełomem w radzeniu sobie z uciążliwym metanem?

Sukces przez porażkę

Grupa badawcza zaczęła badać węgliki (kombinacje węgla i metali) około 5 lat temu przy wsparciu Biura Badań Morskich. Pierwotna praca polegała na identyfikacji właściwości elektrycznych i termicznych różnych węglików. Jednak badania nie przebiegły zgodnie z oczekiwaniami – przewodność cieplna materiału była znacznie niższa, niż przewidywano.

– Można to uznać za porażkę – powiedział Yue Wu.

Efekt końcowy okazał się jednak pozytywnym zaskoczeniem. Naukowcy odkryli bowiem, że powierzchnie tajemniczych MXenów (konstrukcje z węglików metali zwanych „MXenes”) są bardzo aktywne i zdolne do absorbowania wielu cząsteczek. W ten oto sposób, przy wsparciu profesury Wu Stilesa i Uniwersytetu Stanowego Iowa, grupa badawcza Wu rozpoczęła badanie tychże MXenów jako potencjalnego katalizatora.

– Nigdy nie widzieliśmy tak aktywnego węglika. Zazwyczaj jest obojętny. Używa się go na przykład do wierteł szybkoobrotowych – powierzchnia jest twarda i obojętna – tłumaczy Wu.

Ultracienkie warstwy

Katalizator składa się z jednej lub dwóch ultracienkich warstw platyny. Każda z warstw ma grubość zaledwie jednego atomu. Są one osadzone na dwuwymiarowych konstrukcjach z węglików metali zwanych MXenami. W tym przypadku konstrukcje wykonane są z węgla, molibdenu i tytanu.

 class=
Konstrukcja „MXenes”, źródło: Nature Catalysis, Direct methane activation by atomically thin platinum nanolayers on two-dimensional metal carbides

Katalizator z mniejszej ilości platyny

Jak wyjaśnił Wu, jego grupa badawcza odkryła, że ​​cienkie warstwy zasadniczo umożliwiają wykorzystanie każdego atomu platyny jako katalizatora. Zapobiegają też tworzeniu się pozostałości, które pokrywają i dezaktywują platynę. Oznacza to, że do wytworzenia katalizatora potrzeba zdecydowanie mniej platyny.

Naukowcy zaczęli wykorzystywać tę technologię do usuwania wodoru z gazu łupkowego (gazu ziemnego znajdującego się w skałach łupkowych). Prace te ewoluowały w celu zbadania innych reakcji z udziałem gazu ziemnego.

– Nikt wcześniej nie próbował używać tych węglików w reakcjach o dużej objętości – powiedział Wu.

Katalizator umożliwia przekształcenie metanu w etan lub etylen, będące dwoma głównymi prekursorami nowoczesnego przemysłu petrochemicznego.

Metan przetworzony na żywicę

Kluczem do konwersji metanu w etan/etylen jest sprawienie, żeby węgliki i powierzchnie były wystarczająco czyste, aby wspierać reakcje. Jeśli wszystko przebiega pomyślnie, reakcje te wykazują około 7-procentową konwersję metanu z około 95-procentową selektywnością w stosunku do etanu/etylenu w stale pracującym reaktorze ze złożem stałym. Produkty mogą być przetwarzane na tworzywa sztuczne i żywice, np. w powszechnie stosowany i wszechobecny plastik polietylenowy.

Rewolucyjna technologia redukcji metanu

Podczas ubiegłorocznego szczytu w Glasgow – COP26 – ponad sto państw zobligowało się do redukcji emisji metanu o 30 proc. w 2030 r. względem roku 2020. Była to dobrowolna inicjatywa USA i Unii Europejskiej w celu zapobiegania postępującemu globalnemu ociepleniu. Chiny, Rosja, India, Iran jako najwięksi emiterzy CH4 nie byli chętni do wzięcia udziału w przedsięwzięciu.

Co pozytywne, dołączyły do niego m.in. USA, Brazylia, Indonezja, Nigeria, Meksyk i Pakistan. Nowa technologia katalizatora może przyspieszyć ich wysiłki i pomóc zmniejszyć ilość tego gazu w atmosferze. Wu nazywa tę technologię rewolucyjną, mówiąc, że „otwiera w przyszłości drogę do ograniczenia emisji metanu i produktu jego spalania, CO2”.

Źródło: „Catalyst technology converts methane greenhouse gas into useful, valuable chemicals

Zdjęcie tytułowe: Shutterstock/Alexisay

Autor

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Jej teksty ukazują się też w Onet.pl. Współpracuje również z Odpowiedzialnym Inwestorem. Pisze przede wszystkim o gospodarce odpadami, edukacji ekologicznej, zielonych inwestycjach, transformacji systemu żywności i energetycznej. Preferuje społeczne ujęcie tematu. Zainteresowania: ochrona przyrody; przede wszystkim GOZ i OZE, eco-lifestyle oraz psychologia.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.