Udostępnij

Problem dwóch miliardów ludzi, o którym w Europie nikt nie słyszał

06.11.2023

Zanieczyszczenie powietrza związane z gotowaniem posiłków na prymitywnych paleniskach każdego roku zabija ponad 3 miliony osób, w tym kilkaset tysięcy dzieci. Na szczęście istnieją organizacje, które próbują zmienić ten ponury stan rzeczy. Jedną z nich jest Mukuru Clean Stoves z Kenii, zwycięzca ubiegłorocznej edycji nagrody EarthShot Prize w kategorii „Oczyścić nasze powietrze”.

Gdyby poprosić ludzi w Europie czy Stanach Zjednoczonych o wymienienie najważniejszych globalnych problemów środowiskowych lub zdrowotnych, większość zapewne pominęłaby jeden naprawdę istotny. A to dlatego, że z naszej perspektywy jest trudny do wyobrażenia.

Ponad trzy miliony zgonów rocznie

O co chodzi? Za Światową Organizacją Zdrowia (WHO):

„Około 2,4 miliarda ludzi na całym świecie (około jedna trzecia światowej populacji) gotuje przy użyciu otwartego ognia lub nieefektywnych pieców zasilanych naftą, biomasą (drewnem, odchodami zwierzęcymi i odpadami roślinnymi) oraz węglem, co generuje szkodliwe zanieczyszczenie powietrza w gospodarstwach domowych”.

„Szkodliwe zanieczyszczenie powietrza”, o którym mówi tu WHO to tylko nieco rozcieńczony dym z paleniska. Stężenia zanieczyszczeń osiągają więc naprawdę porażające poziomy, poziomy, przy których blednie najcięższy zimowy polski smog. Ma to oczywiście bardzo poważne konsekwencje zdrowotne:

„Narażenie na zanieczyszczenie powietrza w gospodarstwach domowych prowadzi do chorób niezakaźnych, w tym udaru mózgu, choroby niedokrwiennej serca, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i raka płuc. (…) Szacuje się, że w 2020 r. zanieczyszczenie powietrza w gospodarstwach domowych było przyczyną 3,2 mln zgonów rocznie, w tym ponad 237 000 zgonów dzieci w wieku poniżej 5 lat”.

 class=
Piec, który genereuje o 90 proc. mniej zanieczyszczeń niż otwarte palenisko, fot. Mukuru Clean Stoves

Najbardziej narażone są kobiety i dzieci

Najbardziej narażone są kobiety, bo to one zwykle zajmują się gotowaniem oraz towarzyszące im dzieci. Dodatkowym obciążeniem jest konieczność zbierania drewna lub innego typu opału.

(Jeśli ktoś z Państwa chciałby dowiedzieć się więcej na ten temat, warto sięgnąć po książkę Caroline Criado Perez „Niewidzialne kobiety”).

Gotowanie przy użyciu biomasy na prymitywnych paleniskach ma dewastujący wpływ nie tylko na zdrowie ludzi. Ma również bardzo poważne konsekwencje środowiskowe: emisje dwutlenku węgla i innych substancji ocieplających klimat (np. sadzy), a także wylesianie.

Jest nieco lepiej, niż było, ale wciąż bardzo źle

Na szczęście, globalnie sytuacja ulega pewnej poprawie (dane WHO jeszcze za rok 2016 mówiły o prawie czterech milionach przedwczesnych zgonów, w tym 400 tysięcach zgonów dzieci do lat pięciu), ale problem wciąż jest bardzo poważny.

Rozwiązanie? Lepsze kuchnie, czystsze paliwo

Sytuacja ulega poprawie, bo aktywnie walczy o to wiele osób i organizacji. Jest wśród nich Mukuru Clean Stoves – założona w roku 2017 przez Kenijkę Charlot Magayi organizacja, a właściwie firma, która z lokalnie pozyskiwanych odpadów metalowych (złomu) produkuje i sprzedaje ulepszone, wydajniejsze piece kuchenne.

„Zamiast spalać niebezpieczne paliwa stałe, piece Mukuru Clean Stoves wykorzystują przetworzoną biomasę z węgla drzewnego, drewna i trzciny cukrowej. Spalają się one w czystszy sposób, wytwarzając o 90 procent mniej zanieczyszczeń niż otwarty ogień i o 70 procent mniej niż tradycyjne kuchnie. Są również tańsze, kosztując zaledwie 10 USD i zmniejszając o połowę bieżące koszty paliwa”.

„Obecnie 200 000 osób w Kenii korzysta z czystych pieców Mukuru, oszczędzając dzięki temu 10 milionów dolarów na kosztach paliwa (…). Na obszarach wiejskich, gdzie młode dziewczęta często spędzają trzy godziny dziennie na zbieraniu drewna na opał, oszczędzają one również cenny czas. Mukuru, firma założona przez kobiety, zatrudniająca głównie kobiety i zajmująca się dystrybucją, umożliwia kobietom zarabianie na życie poprzez wprowadzanie zmian”.

Nic więc dziwnego, że Mukuru Clean Stoves zwyciężyło w ubiegłorocznej edycji nagrody EarthShot Prize w jednej z pięciu kategorii – Clean Our Air („Oczyścić nasze powietrze”). Czyli w tej samej, w której w tym roku w gronie finalistów znalazł się Polski Alarm Smogowy.

Pozostałe cztery kategorie nagrody to klimat, bioróżnorodność, oceany, odpady. Celem EarthShot Prize jest promowanie skutecznych rozwiązań dla największych problemów środowiskowych.

 class=
Kobiety w Afryce spędzają nawet trzy godziny dziennie w poszukiwaniu cennego drewna na opał. Zdjęcie: Abdelrahman Hassanein/Shutterstock

Trudny start

Te osiągnięcia są tym bardziej imponujące, że życie założycielki firmy – Charlot Magayi – do łatwych nie należało. Osierocona w wieku 10 lat, dorastała w Mukuru Kwa Njenga, jednym z największych slumsów w Nairobi. Jak sama pisze, życie tam „było trudne, ryzykowne i nie do zniesienia”.

„W wieku szesnastu lat zostałam nastoletnią matką, a moja życiowa podróż stała się jeszcze trudniejsza. Musiałam rzucić szkołę, by znaleźć sposób na utrzymanie siebie i córki. Moją pierwszą pracą była sprzedaż węgla drzewnego w slumsach i było to jedyne paliwo, na jakie było mnie stać. Moja córka i ja ciągle cierpiałyśmy na infekcje dróg oddechowych, a kiedy skończyła dwa lata, doznała poważnego poparzenia od tradycyjnego pieca”.

Jednak Magayi nie poddawała się:

„Po dwóch latach przerwy od szkoły, w końcu udało mi się zaoszczędzić wystarczająco dużo na czesne i zapisałam się do szkoły dla dorosłych – co otworzyło mi oczy na zagrożenia dla zdrowia powodowane przez węgiel drzewny i inne szkodliwe paliwa stałe. Jako entuzjastka nauk ścisłych i społecznych, chciałam zainspirować inne kobiety do walki z zanieczyszczeniem powietrza w gospodarstwach domowych w Afryce!”

Plany na przyszłość

Założycielka Mukuru Clean Stoves nie zamierza poprzestać na tym, co udało jej się osiągnąć do tej pory:

„Magayi planuje stworzyć jeszcze czystszy piec, spalający etanol. W ciągu trzech lat ma nadzieję dotrzeć do miliona klientów. Za dziesięć lat planuje dotrzeć do dziesięciu milionów ludzi w całej Afryce”.

Trzymajmy więc kciuki za Charlot Magayi i założoną przez nią firmę. A już jutro dowiemy się, kto w tym roku dostanie nagrodę EarthShot Prize w kategorii „Oczyścić nasze powietrze”.

Zdjęcie: Tsaone Lawrence Bahiti/Shutterstock

Autor

Jakub Jędrak

Fizyk, publicysta, działacz społeczny.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.