Udostępnij

„Io”, czyli człowieczeństwo oczami osiołka. Czuła lekcja w reżyserii Skolimowskiego [RECENZJA]

09.08.2023

Co czuje osiołek, który w swojej jednej życiowej wędrówce trafia do cyrku, hodowli lisów i lokalnego klubu piłkarskiego? Tę bezbronną, wytrwałą, wrażliwą perspektywę ukazuje film Jerzego Skolimowskiego „Io”, nominowany w tym roku do tytułów najlepszego filmu fabularnego oraz najlepszego filmu polskiego, w ramach BNP Paribas Green Film Festival. Święto kina ekologicznego trwa od 13 do 20 sierpnia w krakowskich kinach plenerowych.

O filmie „Io” było już w tym roku głośno — nominacja do Oscara dla najlepszego filmu międzynarodowego oraz nagroda jury na festiwalu w Cannes. Jego głównym bohaterem jest osiołek, który zabiera nas w swoją samotną, wciągającą podróż, startującą od areny cyrkowej, a kończącą się we włoskiej rzeźni.

Jego losy niosą odbiorcy czułą, lecz niełatwą lekcję o kondycji współczesnego człowieka. Skolimowski ubiera je w przeróżne, zachwycające obrazy — zarówno te dosłowne, przyziemne, jak i metafizyczne, symboliczne. Choć opowieść toczy się powoli i poetycko, zaspokaja też potrzeby miłośnika zaskakującej akcji, gdyż przygody osiołka ciągle się zmieniają.

„Io” Skolimowskiego. „Nieoczywista narracja”

Do obejrzenia filmu zachęciła mnie nieoczywista narracja. Prowadzona jest ona nie przez człowieka, lecz zwierzę. I to na dodatek takie, które, w moim odczuciu, rzadko pojawia się w dyskursie ekologicznym i artystycznym.

Osiołek to zwierzę mniej atrakcyjne, jakby niedoceniane, a to czyni go jeszcze ciekawszym bohaterem tego filmu. Jego tułaczka zaczyna się w cyrku, gdzie obok nieprawidłowego traktowania, może liczyć na wielką przyjaźń swojej opiekunki Kassandry. Ich relacja zostaje jednak przerwana za sprawą interwencji aktywistów, którzy doprowadzają do uwolnienia osła. Ten trafia do ośrodka terapeutycznego dla dzieci. Polepszyły się warunki pracy, lecz pozostała tęsknota za opiekunką. Kiedy więc nadarza się okazja, zwierzę ucieka. 

Od ucieczki zaczyna się fascynująca droga osiołka, pokazująca nam historie przeróżnych ludzi — piłkarskich kibiców, młodego księdza, właściciela hodowli lisów, kierowcy tira, strażaków, czy weterynarzy. Każdego z nich widzimy tylko na chwilę, ale wystarczającą do tego, by poznać kolejne aspekty ludzkiej psychiki i zachowań.

W większości scen, nawet gdy osiołek otrzymuje pomoc od człowieka, chwilę później zostaje przez niego traktowany nieadekwatnie do swojej natury i czucia. Kibice piłkarscy robią z niego kumpla, lecz podają alkohol i skręty. Młody ksiądz ratuje go z miejsca zbrodni, ale też opowiada mu o tym, jak zajadał się salami. 

„Trudny i niewygodny, a jednocześnie inspirujący”

Film był dla mnie trudny i niewygodny, a jednocześnie inspirujący, bo w całej swojej wędrówce osiołek nie poddaje się, co najlepiej obrazuje scena konfrontacji z właścicielem hodowli futer (nie zdradzam jej finału). Dobrze, że był udostępniony na platformie VOD BNP Paribas Green Film Festival. Potrzebowałam go bowiem oglądać ratami, tak mocno mnie poruszył.

Obudził bowiem tę część, która jest niewinna, wrażliwa, głęboko czująca, a zatem w kontakcie z brutalnością, używkami i machiną nastawioną na ciągły zysk, kończy w poczuciu bezradności i przytłoczenia. Wierzę, że każdy z nas ma taką część. I kiedy ona staje się aktywna, nasza relacja z przyrodą się zmienia, a wraz z nią zmienia się świat. Taka opowieść jak „Io”, podobnie jak inne filmy wybrane przez jury i organizatorów festiwalu, służą aktywacji tej części. 

BNP Paribas Green Film Festival

BNP Paribas Green Film Festival to międzynarodowy festiwal filmów ekologicznych. Od 2018 roku odbywa się on w Krakowie. To jedyny w Polsce i jeden z największych na świecie filmowy festiwal o tematyce ekologicznej. W czasie ośmiu dni festiwalu każdego roku pokazywanych jest ponad 50 filmów konkursowych oraz kilkadziesiąt pozakonkursowych.

Filmom towarzyszą spotkania z twórcami, ekspertami ONZ, lokalnymi aktywistami klimatycznymi. W czasie festiwalu odbywają się również liczne warsztaty ekologiczne, spotkania edukacyjne, wystawy, wykłady i działania artystyczne. Centralnym miejscem festiwalu jak co roku jest Miasteczko Festiwalowe na Bulwarach Wiślanych u podnóża Wawelu.

Zdjęcie: Mileniumphoto / Shutterstock.com

Autor

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o ludziach, nauce i mieście. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partner portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.