Udostępnij

Ten rodzaj opału budzi kontrowersje. „O wszystkim decyduje ekonomia”

09.03.2023

Palenie zbożem budzi emocje. Jedni przyklaskują paleniu owsem, szczególnie w czasach kryzysu energetycznego. Wśród drugich sam pomysł spalania żywności wzbudza oburzenie.

Czy kryzys energetyczny stał się pozwoleniem, a raczej wytłumaczeniem dla spalania zbóż? To pytanie wzbudza kontrowersje. Wysłuchaliśmy więc eksperta, a także głosów dwóch osób, zajmujących zupełnie przeciwne stanowiska w sprawie palenia zbożem.

Znikają meble, a na opał przeznacza się żywność

Tej zimy było przyzwolenie na palenie wszystkiego. Sam rząd pozwolił „palić wszystkim, poza oponami”. Wojna w Ukrainie, a co za tym idzie niebotycznie wysokie ceny paliw, problemy z dostępnością węgla, inflacja oraz śladowe wręcz ilości energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych (OZE) doprowadziły Polaków do kryzysu energetycznego.

Surowce zupełnie nienadające się na opał, stanowiące dla nas realne zagrożenie ze względu na swój wpływa na jakość powietrza (gdy trafią do pieca) już są spalane. Spod śmietników znikają pocięte meble, a z ławek drewniane siedziska. W obliczu trudnej sytuacji ludzie sięgają po rozmaite „źródła ogrzewania”. Do opinii publicznej trafił również fakt palenia przez Polaków zbożem. Czy to właściwe?

Czytaj także: Palenie meblami w piecu. Śmierdzący problem, który wraca co roku na jesień

Palenie zbożem a normy jakościowe

– Co prawda koni mamy mniej, ale to nie znaczy, że możemy używać owsa do palenia w piecach – zaczyna rozmowę ze SmogLabem Andrzej Gawłowski, ekspert gospodarki odpadami, Członek Rady Programowej Instytutu Gospodarki o Obiegu Zamkniętym, Członek Stowarzyszenia Biorecykling oraz ekspert E-Komitetu Fundacji EKON. – Po pierwsze nie każdy piec nadaje się do użycia takiego opału – dodaje.

Tłumaczy, że owsa nie wolno spalać w kotłach na ekogroszek, ponieważ grozi to ich uszkodzeniem. Jak wyjaśnia, każdy rodzaj biomasy zawiera substancje chemiczne, które podczas spalania wydzielają np. chlor, a ten może prowadzić do korozji chlorkowej. – Ponadto biomasa, z natury rzeczy, ma zwiększoną wilgotność. Związki siarki, będące wynikiem jej spalania, wchodząc w reakcję z wodą mogą wytworzyć kwasy. Tak więc kocioł powinien mieć odpowiednio zaprojektowane wyłożenie ceramiczne, tak aby nie doszło do zniszczenia pieca i przewodów kominowych – mówi Gawłowski.

Kolejną zauważoną przez eksperta kwestią jest rodzaj zboża i jego normy jakościowe.

– Po drugie nie każdy rodzaj owsa może być spalany w piecach. Zgodnie bowiem z rozporządzeniem ministra gospodarki, zmieniającym definicję biomasy, na cele energetyczne może być wykorzystane ziarno zbóż, które nie spełnia norm jakościowych.

Szacuje się, że takiego ziarna jest od 5 do 10 proc.

– O wszystkim decyduje oczywiście ekonomia. Wartość opałowa zboża (owsa, pszenicy, kukurydzy ) to 17-19 MJ/kg. A wartość opałowa węgla dobrej jakości wynosi 25-27 MJ/kg. Natomiast cena 1 tony zboża to 1300-1500 zł, a węgla w kończącym się sezonie grzewczym dochodziła do 3000 zł za tonę. Tak więc spalanie zbóż, z zastrzeżeniami wymienionymi wcześniej, może być opłacalne ekonomicznie.

Jak dodaje Gawłowski, zdecydowanie spóźnione działania interwencyjne na rynku paliw doprowadziły do strukturalnego braku węgla. Z kolei jakość tego sprowadzanego do Polski pozostawia wiele do życzenia.

Polak 1 vs Polak 2

Zapytaliśmy dwóch rozmawiających ze sobą dolnoślązaków o to, co sądzą na temat palenia zbożem.

– Znam osoby, które palą owsem. Jeśli będzie mi zimo, a nie będę miał opału, to sam będę palił zbożem. Jest kryzys, a prezes powiedział, że można palić wszystkim oprócz opon – powiedział pan Jakub z Dolnego Śląska.

– Ja wszystko rozumiem – inflacja, brak węgla. Ale palenie jedzeniem? Mimo wszystko nie mieści mi się to w głowie. To niemoralne – odpowiedział poprzednikowi oraz SmogLabowi pan Tomasz z Kamiennej Góry.

Podobne dyskusje, w których uwidoczniają się dwie skrajne opinie, toczą się w sieci.

Biogazownie jedynym słusznym, niespożywczym wyborem dla owsa

Specjalista branży odpadowej wyjaśnia, że dla owsa – oraz innej odpadowej biomasy – jedynym słusznym rozwiązaniem jest przeznaczenie go do biogazowni (bioelektrowni, biometonowni, a w dalszej perspektywie biowodorowni). Jego zdaniem wytworzona w takich instalacjach energia zdecydowanie poprawi bilans energetyczny kraju, nie powodując przy tym zanieczyszczenia środowiska.

– Co więcej, powstałe w wyniku fermentacji substraty to niezwykle cenny nawóz. Uzyskany w wyniku fermentacji metanowej biomasy poferment jest bardziej wartościowym nawozem rolniczym, niż czysty obornik czy gnojowica.

Ma też duże znaczenie dla wzbogacenia i polepszenia struktury gleby, a tym samym jej wydajności rolniczej oraz zdolności do absorpcji wody. – Powstawanie lokalnych biogazowni zmniejszy też zapotrzebowanie na paliwa kopalne. Ma to związek z ograniczeniem transportu surowców na długich trasach, oraz ograniczeniem zapotrzebowania na produkowane w energochłonnych technologiach nawozy sztuczne.

 class=
Biogazowania, fot. Hans Wolfgang Jargstorff/Shutterstock

– Nie jest więc prawdą, że „można palić wszystkim poza oponami”. Nie chciałbym przy tym aby pod naporem bieżących problemów energetycznych, zgotowanych sobie zresztą na własne życzenie, zniknęła z pola widzenia dłuższa perspektywa. Wymaga to jednak zdecydowanych działań legislacyjnych w tym obszarze. Inaczej owsem znowu będziemy skarmiać konie.

Zdjęcie tytułowe: PV productions/Shutterstock

Autor

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Jej teksty ukazują się też w Onet.pl. Współpracuje również z Odpowiedzialnym Inwestorem. Pisze przede wszystkim o gospodarce odpadami, edukacji ekologicznej, zielonych inwestycjach, transformacji systemu żywności i energetycznej. Preferuje społeczne ujęcie tematu. Zainteresowania: ochrona przyrody; przede wszystkim GOZ i OZE, eco-lifestyle oraz psychologia.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.