Udostępnij

Po śmieciach do celu. Marcin codziennie sprząta las, żeby spełnić marzenie

16.07.2020

Każdego dnia, bez względu na pogodę, Marcin wyrusza rano do lasu i przez pięć godzin, czasem osiem, wynosi z niego śmieci. Nawet z niewielkiego fragmentu jest w stanie uzbierać 350 litrów odpadów. To jego tymczasowy sposób na życie i kolejny krok do zakupu własnego vana.

Gdy się spotykamy, Marcin ma już za sobą dziesięć dni pracy, którą wykonuje w okolicach popularnego w Krakowie Zakrzówka. Choć przez ten czas wyniósł z tamtejszego lasku już kilka tysięcy litrów śmieci, jeszcze się nie zbliżył do turystycznej części tego terenu – tak dużo jest do posprzątania. Niektóre odpady zalegają wśród drzew od wielu lat.

– Możliwe, że ten teren nigdy nie był skrupulatnie posprzątany. Znalazłem rynnę z czasów Cesarstwa Austro-Węgierskiego, którą normalnie można spotkać na niektórych budynkach przy Rynku Głównym, ale jak się okazuje, na ziemi w lesie także. Leżała tam też pasta z NRD, czy masa tak starego plastiku, że po delikatnym dotknięciu, rozpada się na setki małych kawałków – opowiada.

Widzi każdego śmiecia

29-latek przyjął sobie za cel, że posprząta dosłownie wszystko, co nie służy naturze. – Jeżeli taki plastik się rozpadnie, zbieram każdy kawałek. Jeżeli folia jest głęboko zasypana lub przywarła do korzenia, delikatnie ją wykopuję. Nie chcąc skrzywdzić żadnego drzewa, można spędzić nawet czterdzieści minut przy jednej takiej folijce. Ale bardzo się cieszę, że już w kilka dni mój wzrok tak się wyostrzył, żeby dostrzec nawet najmniejsze odpady, często w kolorze ziemi – zaznacza.

Wcześniej Marcin pracował jako artysta uliczny, część krakowian kojarzy go przede wszystkim z występów z bańkami mydlanymi, którymi dawał radość dzieciakom na Rynku Głównym. Przez pandemię koronawirusa musiał zmienić sposób utrzymywania się. Mówi więc wprost: ten projekt narodził się z braku pieniędzy.

– Źle bym się czuł, zbierając wokół baniek mydlanych grupki rodziców i dzieci. Nie chcę narażać nikogo na zachorowanie. Zadałem sobie więc pytanie, co mógłbym zrobić w zamian, co jest dobre i warte pokazania ludziom. Odpowiedź brzmiała: mogę posprzątać las. Wynoszenie śmieci jest absolutnie dobre, więc jestem w stanie poprosić innych o pomoc bez poczucia wstydu – tłumaczy.

Wcześniej sprzątał lasy hobbystycznie, ale idea internetowej zbiórki polega na tym, że robi to w pełnym wymiarze – tak, jakby był w lesie na etat: – Wracam do domu padnięty i tak ma być, bo to ludzie dali mi pracę i muszę ją wykonać dobrze. Dlatego też staram się nie omijać żadnego śmiecia.

O dom się dba, a dom jest wszędzie

Kilka dni przed naszym spotkaniem Tatrzański Park Narodowy opublikował zdjęcia worków śmieci pozostawionych przez turystów na szlaku, co w wielu osobach wzbudziło złość. Pytam więc Marcina, co jemu przychodzi na myśl, gdy mija kolejne sterty śmieci.

– Najczęściej zadaję sobie pytanie, czemu ta osoba to zrobiła. Nie chciało się jej? Uznała, że kiep pobrudzi ręce, będzie nim śmierdzieć? Nie znajduję odpowiedzi, więc wolę sobie tłumaczyć, że takim ludziom brakuje świadomości. Nie wiedzą, co się dzieje z naturą albo, raczej, co się nie powinno z nią dziać – odpowiada.

– Wychodzimy z założenia, że dom to cztery ściany. Jako autostopowicz mieszkałem w swoim życiu w jaskiniach, na plażach i z mojej perspektywy wszystko, co jest na zewnątrz, powinno się traktować jako dom – dodaje.

Po uruchomieniu internetowej zbiórki szybko zauważył, że w jego nowej pracy nie chodzi tylko o pieniądze – zresztą, takie też było początkowe założenie. Jeden z kolegów napisał ostatnio, że gdy zobaczył śmieci wśród zieleni, wrócił się do domu, wziął worek i je posprzątał, bo miał w głowie inicjatywę Marcina.

Drugie marzenie: moda na plener z workiem

Pracy jest tak dużo, że powinno wystarczyć na kolejny miesiąc. Gdy osiągnie swój cel, wróci do sprzątania hobbystycznego. Ma jednak nadzieję, że jego nietypowe “zlecenie” zmotywuje innych – w końcu fragment krakowskiego lasu to malutki wycinek tego, co można spotkać w tamtej okolicy, a co dopiero w całej Polsce.

– Chciałbym, aby każdy, kto idzie w plener, brał ze sobą worek na śmieci; żeby zrzuta na worek była tak samo modna, jak na jednorazowego grilla. Gdy ludzie zaczną zwracać uwagę na samych siebie, przekierują też uwagę na innych, bo już nie będą mogli przejść obojętnie wokół śmiecia – bez względu na to, kto go wyrzucił. Sam nie naprawię świata, dlatego mam nadzieję, że znajdą się gdzieś tacy zapaleńcy, jak ja – mówi.

Każdego dnia mija tabliczkę Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego, ale nie zastanawia się, kto z urzędu powinien posprzątać “jego” rewir. Worki kupił sam, a jedyną prośbę o pomoc skierował do internautów.

Pytany o to, podsumowuje: – Ja tam przychodzę nie dla zarządcy terenu, ale dla natury. Nie jestem też ekologiem, nie działam w żadnym stowarzyszeniu, chcę być autentyczny i przyznaję, że po prostu potrzebowałem pracy. Ale to akurat mój plus, bo gdy wchodzę do lasu, nie myślę o ideach, relacjach, strukturach, a jedynie o tym, że ma być perfekcyjnie posprzątany.

Zdjęcie: Opowieść o rozwoju/YouTube

Zbiórkę można wesprzeć TUTAJ

Autor

Karolina Gawlik

Dziennikarka i pieśniarka, opiekunka projektu Mantra Ziemia łączącego świadomą sztukę i głęboką ekologię. Publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach najchętniej opowiada o prawdzie ludzkiego serca oraz naturze jako podmiocie. Autorka dokumentu „Świat do naprawy”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.