Udostępnij

Radioaktywne drewno z Ukrainy i Białorusi trafia do Polski [WYJAŚNIAMY]

19.07.2021

Od czasu do czasu pojawiają się informacje o promieniotwórczym drewnie pochodzącym z Białorusi lub Ukrainy. Fake news czy realne niebezpieczeństwo? Odpowiadamy.

Co jakiś czas możemy przeczytać lub usłyszeć, że trafia do nas „radioaktywne drewno z Białorusi i Ukrainy”. Zwiększona radioaktywność drewna ma być związana z tym, że jest ono pozyskiwane na terenach skażonych po awarii elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Takie doniesienia pojawiają się już od dawna (tu przykład z roku 2004).

Chodzi głównie o drewno budowlane, ale ostatnio ktoś zadał nam podobne pytanie na temat drewna opałowego. Czy może być ono tak skażone promieniotwórczymi izotopami, że używanie go jest niebezpieczne dla zdrowia i życia? Jest to bardzo mało prawdopodobne. Dlaczego?

Chronią nas bramki radiometryczne

Zapytałem o opinię osoby znające się na tej tematyce. Odpowiedź jest prosta: w praktyce nie ma możliwości, żeby takie skażone drewno wjechało do Polski. Na naszej granicy funkcjonują bowiem bardzo czułe bramki radiometryczne, których zadaniem jest wykrywanie materiałów promieniotwórczych. Dlatego przewiezienie jakiegokolwiek nieosłoniętego, radioaktywnego ładunku jest praktycznie niemożliwe. Natomiast śladowe ilości izotopów promieniotwórczych (radionuklidów), zarówno tych pochodzenia naturalnego, jak i pochodzących z działalności człowieka i tak występują w każdym materiale konstrukcyjnym. Ale na to są odpowiednie normy budowlano-materiałowe.

I jeszcze jeden fakt, który chyba ma tu pewne znaczenie: informacja o rzekomo radioaktywnym drewnie opałowym trafiającym do nas zza naszej wschodniej pochodziła od właściciela składu opału.

Strasznie promieniotwórczym drewnem to trochę jak straszenie pożarami lasów w okolicy Czarnobyla

Przypomnijmy, że pożary które w zeszłym roku dewastowały lasy w pobliżu czarnobylskiej elektrowni jądrowej również budziły w Polsce niepokój. Obawiano się, czy nie uwolnią one do atmosfery izotopów promieniotwórczych w ilościach na tyle dużych, by te stanowiły zagrożenie radiologiczne także na terenie naszego kraju. Obawy te były na szczęście zupełnie nieuzasadnione.

Podobnie jak obawy o to, że pożary na Ukrainie spowodują w Polsce smog. Dym z płonących w okolicy Czarnobyla lasów co prawda faktycznie bardzo pogorszył rok temu jakość powietrza, ale nie u nas, tylko w Kijowie.

Czytaj również: “Przedwcześnie ogłoszony sukces”. Czarnobyl znów płonie, a Kijów dusi się od smogu

Jednak nawet w stolicy Ukrainy zagrożeniem dla zdrowia bynajmniej nie było promieniowanie, ale właśnie dym. Lub jak kto woli: smog. I tak samo jest kiedy palimy drewnem w starszego typu kominkach czy kotłach. Promieniowanie nie stanowi żadnego realnego zagrożenia dla naszego zdrowia (nawet jeśli drewno pochodzi z Ukrainy lub Białorusi), ale dym już tak.

Czytaj również: Dym ze spalania drewna jest szkodliwy dla zdrowia

Wszystko jest mniej lub bardziej radioaktywne

Nasze ciała również. Ciało człowieka ważącego 70 kg zawiera ok. 140 g potasu, w tym ok. 0.017 g promieniotwórczego izotopu tego pierwiastka: potasu-40 (40K). Jest to izotop występujący naturalnie w środowisku: jego obecność nie ma nic wspólnego z energetyką jądrową czy próbami jądrowymi.

W każdej sekundzie w ciele siedemdziesięcio kilogramowej osoby rozpada się ponad 4 000 jąder potasu-40 (266 000 jąder na minutę). I tak dzieje się przez całe nasze życie. Liczby te mogą wydawać się duże, tym bardziej że potas-40 nie jest przecież jedynym promieniotwórczym izotopem występującym w naszym organizmie. Tak jednak nie jest. Zaledwie 18 gramów wody (jeden mol) zawiera astronomiczną liczbę ok. 6.02×1023 molekuł i 3 razy więcej atomów. Kilka tysięcy rozpadów na sekundę nie jest więc powodem do jakiegokolwiek niepokoju.

Radioaktywne są oczywiście nie tylko nasze ciała, ale wszystko, w czego skład wchodzi potas. Na przykład banany.

Zdjęcie: Amy Johansson/Shutterstok

Autor

Jakub Jędrak

Fizyk, publicysta, działacz społeczny.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.