Udostępnij

Spaliny trują dzieci. Co roku 4 miliony najmłodszych zapada na astmę związaną z NO2

13.05.2019

Gdyby nie wysokie stężenia dwutlenku azotu, co roku na świecie byłoby o kilka milionów mniej przypadków astmy dziecięcej – taki wniosek przedstawiła grupa naukowców w publikacji dla „The Lancet”. Specjaliści przeanalizowali dane dotyczące osób do 18. roku życia ze 194 krajów.

– Ważne jest, aby rodzice starali się ograniczać indywidualne narażenie na smog – na przykład przez unikanie bardzo zatłoczonych dróg. Ale wiadomo, że nie zawsze jest to możliwe – mówiła w „Guardianie” Ploy Achakulwisut, jedna z autorek badania. – Dlatego ważne jest, aby wezwać do podjęcia inicjatyw politycznych, które będą przeciwdziałały zanieczyszczeniom na poziomie miasta, regionu i kraju – dodała.

Zaznaczyła jednocześnie, że normy stężeń dwutlenku azotu ustalone przez Światową Organizację Zdrowia są niewystarczające. Według wskazań WHO roczna średnia stężeń NO2 nie powinna przekraczać 40 µg/m3. Tymczasem naukowcy oszacowali, że około 92 proc. dziecięcych zachorowań na astmę przypisywanych ekspozycji na smog komunikacyjny (którego głównym składnikiem jest właśnie NO2) wystąpiło na obszarach o średnich rocznych stężeniach niższych niż 40 µg/m3.  To, zdaniem autorów badania, wskazuje, że dwutlenek azotu jest jeszcze bardziej szkodliwy niż sądzono do tej pory.

Naukowcy zestawili dane z innego raportu, pokazującego stężenia NO2 na świecie oraz dane dotyczące zapadalności na astmę wśród dzieci. Według ich wyliczeń aż 13 proc. wszystkich zachorowań to te zawiązane ze smogiem komunikacyjnym. Corocznie na świecie notuje się aż 4 miliony nowych przypadków astmy wywołanej NO2. 64 proc. małych pacjentów mieszka w miastach, w pobliżu dróg.

Najwięcej przypadków, które mogą być związane z NO2 jest w Chinach – aż 760 tysięcy. Na kolejnych miejscach są: Indie (350 tys. przypadków), Indonezja (160 tys.) i Brazylia (140 tysięcy).

W przeliczeniu na 100 tysięcy dzieci najwięcej zachorowań związanych z wdychaniem spalin zanotowano w Kuwejcie (550 przypadków rocznie),  Zjednoczonych Emiratach Arabskich (460), Kanadzie (450), Tajwanie (420) i Katarze (410). Spośród 194 ocenianych krajów Kanada miała 34. najwyższy wskaźnik zachorowalności na astmę u dzieci – najwyższy wśród krajów o wysokim dochodzie.

Według autorów badania najczęściej na astmę zapadają dzieci w grupie wiekowej 1-4 (na każdy jej rodzaj, nie tylko tą „smogową”). Dlatego też największą zachorowalność na astmę związaną z NO2 oszacowano właśnie u najmłodszych – w niemal wszystkich krajach (z wyjątkiem Mołdawii).

Naukowcy sprawdzili również liczbę małych pacjentów w 125 miastach. Wnioski? Na 100 tysięcy dzieci najwięcej przypadków astmy związanej ze smogiem zanotowano w Limie (690). Na kolejnych miejscach znalazł się Szanghaj (650), Bogota (580), Pekin (560) oraz Toronto (560). Najmniej dzieci choruje w Orlu w Nigerii (83) i kilku miejscowościach w Indiach – m.in. w Varanasi, gdzie zanotowano 88 przypadków.

Badania na znacznie mniejszą, bo krakowską, skalę zrobił kilka lat temu zespół prof. Ewy Czarnobilskiej ze Szpitala Uniwersyteckiego. Wtedy wykazano, że w Krakowie, gdzie stężenia smogu są wysokie, objawy astmy oskrzelowej występowały trzykrotnie częściej w porównaniu do badań ogólnopolskich.

– Analizowaliśmy również zależność częstości chorób alergicznych u dzieci i młodzieży od miejsca zamieszkania i wykazaliśmy większą częstość zarówno astmy, jak i alergicznego nieżytu nosa u respondentów mieszkających w odległości poniżej 200 metrów od głównych traktów komunikacyjnych – mówiła w wywiadzie ze SmogLabem  prof. Czarnobilska.

Badanie opublikowane w „The Lancet” jest pierwszą publikacją, która  tak kompleksowo oceniła globalne zagrożenie i wpływ NO2 na zdrowie dzieci na całym świecie. Naukowcy zwracają uwagę na to, że sytuacji nie uda się poprawić, jeśli nie zostaną wprowadzone ograniczenia dla ruchu samochodowego.

– Dobrą wiadomością jest to, że przejście na pojazdy o zerowej emisji już trwa – mówiła „Guardianowi” Ploy Achakulwisut, nawiązując do tego, że niektóre kraje i miasta zobowiązują się do stopniowego wycofywania silników spalinowych i wprowadzania stref niskiej emisji. Dodała także: – To przejście musi stać się globalne i musi nastąpić szybciej. Każdy rok opóźnienia zagraża zdrowiu milionów dzieci na całym świecie.

Badanie można znaleźć TUTAJ

Zdjęcie: EIRoI/Shutterstock

Autor

Katarzyna Kojzar

Pisze o klimacie, środowisku, a czasami – dla odmiany – o kulturze. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego i Polskiej Szkoły Reportażu. Jej teksty ukazują się też m.in. w OKO.press i Wirtualnej Polsce.

Udostępnij

Zobacz także

Wspierają nas

Partnerzy portalu

Partner cyklu "Miasta Przyszłości"

Partner cyklu "Żyj wolniej"

Partner naukowy

Bartosz Kwiatkowski

Dyrektor Frank Bold, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wiceprezes Polskiego Instytutu Praw Człowieka i Biznesu, ekspert prawny polskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych.

Patrycja Satora

Menedżerka organizacji pozarządowych z ponad 15 letnim stażem – doświadczona koordynatorka projektów, specjalistka ds. kontaktów z kluczowymi klientami, menadżerka ds. rozwoju oraz PR i Public Affairs.

Joanna Urbaniec

Dziennikarka, fotografik, działaczka społeczna. Od 2010 związana z grupą medialną Polska Press, publikuje m.in. w Gazecie Krakowskiej i Dzienniku Polskim. Absolwentka Krakowskiej Szkoła Filmowej, laureatka nagród filmowych, dwukrotnie wyróżniona nagrodą Dziennikarz Małopolski.

Przemysław Błaszczyk

Dziennikarz i reporter z 15-letnim doświadczeniem. Obecnie reporter radia RMF MAXX specjalizujący się w tematach miejskich i lokalnych. Od kilku lat aktywnie angażujący się także w tematykę ochrony środowiska.

Hubert Bułgajewski

Ekspert ds. zmian klimatu, specjalizujący się dziedzinie problematyki regionu arktycznego. Współpracował z redakcjami „Ziemia na rozdrożu” i „Nauka o klimacie”. Autor wielu tekstów poświęconych problemom środowiskowym na świecie i globalnemu ociepleniu. Od 2013 roku prowadzi bloga pt. ” Arktyczny Lód”, na którym znajdują się raporty poświęcone zmianom zachodzącym w Arktyce.

Jacek Baraniak

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Ochrony Środowiska jako specjalista ds. ekologii i ochrony szaty roślinnej. Członek Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot i Klubu Przyrodników oraz administrator grupy facebookowej Antropogeniczne zmiany klimatu i środowiska naturalnego i prowadzący blog „Klimat Ziemi”.

Martyna Jabłońska

Koordynatorka projektu, specjalistka Google Ads. Zajmuje się administacyjną stroną organizacji, współpracą pomiędzy organizacjami, grantami, tłumaczeniami, reklamą.

Przemysław Ćwik

Dziennikarz, autor, redaktor. Pisze przede wszystkim o zdrowiu. Publikował m.in. w Onet.pl i Coolturze.

Karolina Gawlik

Dziennikarka i trenerka komunikacji, publikowała m.in. w Onecie i „Gazecie Krakowskiej”. W tekstach i filmach opowiada o Ziemi i jej mieszkańcach. Autorka krótkiego dokumentu „Świat do naprawy”, cyklu na YT „Można Inaczej” i Kręgów Pieśni „Cztery Żywioły”. Łączy naukowe i duchowe podejście do zagadnień kryzysu klimatycznego.

Jakub Jędrak

Członek Polskiego Alarmu Smogowego i Warszawy Bez Smogu. Z wykształcenia fizyk, zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzkie.

Klaudia Urban

Z wykształcenia mgr ochrony środowiska. Od 2020 r. redaktor Odpowiedzialnego Inwestora, dla którego pisze głównie o energetyce, górnictwie, zielonych inwestycjach i gospodarce odpadami. Zainteresowania: szeroko pojęta ochrona przyrody; prywatnie wielbicielka Wrocławia, filmów wojennych, literatury i poezji.

Maciej Fijak

Redaktor naczelny SmogLabu. Z portalem związany od 2021 r. Autor kilkuset artykułów, krakus, działacz społeczny. Pisze o zrównoważonych miastach, zaangażowanym społeczeństwie i ekologii.

Sebastian Medoń

Z wykształcenia socjolog. Interesuje się klimatem, powietrzem i energetyką – widzianymi z różnych perspektyw. Dla SmogLabu śledzi bieżące wydarzenia, przede wszystkim ze świata nauki.

Tomasz Borejza

Zastępca redaktora naczelnego SmogLabu. Dziennikarz naukowy. Wcześniej/czasami także m.in. w: Onet.pl, Przekroju, Tygodniku Przegląd, Coolturze, prasie lokalnej oraz branżowej.