Idea stworzenia koalicji miast, których mieszkańcy mają poczucie, że są truci przez przemysł, wyszła ze Skawiny. Ta ma oprzeć się na kilku prostych postulatach. Takich jak na przykład przeprowadzenie w tych miejscach solidnych badań, które pozwolą określić zależność między tym, co jest emitowane, a liczbą zachorowań na nowotwory. O tym opowiedział mi Łukasz Kurlit ze Skawiny. (więcej…)
Kiedy rozmawia się z Marcinem Weksejem ze Szczecinka to tym, co najmocniej uderza, jest głęboka frustracja spowodowana tym, jak od lat w jego mieście działa państwo. Ta nie może dziwić, kiedy słyszy się o ginących dokumentach, braku reakcji polityków oraz mediów na doniesienia o nieprawidłowościach, teoretycznych kontrolach WIOŚ oraz burmistrzu miasta, który pytany o stan powietrza, obwinia Kaliningrad. Państwo polskie jest bowiem w Szczecinku bardzo teoretyczne.
Sylwia Harazin z Łazisk Górnych mieszka w sąsiedztwie zakładu przemysłowego. Polskie prawo nie pozwoliłoby postawić w takiej odległości od domów wiatraków do produkcji energii elektrycznej. Pozwala jednak na to, by funkcjonował tam zakład, który smrodem i hałasem umila życie sąsiadom. Batalia Sylwii o to, by nie musiała się bać o zdrowie swoje i rodziny, toczy się od wielu lat i doskonale pokazuje to, jak instytucje publiczne wykorzystują metoda odbijania piłeczki, by unikać wzięcia na siebie odpowiedzialności za to, co się dzieje i co trzeba załatwić. (więcej…)
Walka Bartłomieja Gieregowskiego o zdrowsze otoczenie zaczęła się od chemicznego smrodu, który nie pozwalał otwierać okien i powodował, że dzieci wymiotowały. Dla powiatowych władz problemem okazało się nawet ustalenie tego, że śmierdzi. Urzędowe potwierdzenie tego, że śmierdzi i skąd śmierdzi wymagało powołania międzyinstytucjonalnej komisji złożonej między innymi z radnych i urzędników, kosztowało 120 tys. złotych oraz trwało pół roku. Problem zaczął jednak wracać, bo zamiast wyleczyć przyczynę, zajęto się objawami. W kolejnej rozmowie z cyklu #dośćtrucia rozmawiam z Bartłomiejem Gieregowskim z Oświęcimia. (więcej…)
Mielec to miasto, w którym w marcu 15 tys. osób wyszło na ulice, by powiedzieć “Dość”. Celem protestu był miejscowy oddział Kronospanu oraz niemoc instytucji państwowych i samorządowych. 15 tys. osób w 60 tys. Mielcu, to tak jakby na ulice wyszło 200 tys. krakusów albo 500 tys. warszawiaków. O tym, jak do tego doszło, odpowiedział mi Piotr Kozub, który był jednym z organizatorów protestu. Jednym z wielu, jak bardzo zdecydowanie podkreśla.
Jest taka klasyczna socjologiczna książka Roberta D. Putnama, w której opisał on Włochy z przełomu lat 80. i 90. ubiegłego wieku. Nosi tytuł „Demokracja w działaniu” (w oryginale: „Making Democracy Work”), a status klasyka zapewniła jej jedna, ale za to wyjątkowo celna obserwacja dokonana przez autora. Otóż Putnam zwrócił uwagę, że na północy i południu Italii w teorii funkcjonuje to samo państwo i to samo prawo, których efektem są jednak bardzo różnie działające instytucje publiczne. Te same urzędy i przepisy, które w miarę dobrze sprawdzały się na północy, na południu były całkowicie dysfunkcyjne i przybierały formę państwa z dykty. (więcej…)
